Zarówno jesień jak i wiosna są dobrym czasem na zastosowanie preparatów mikrobiologicznych w uprawach. Jednakże ze względu na możliwość wystąpienia warunków suszowych w sezonie uprawowym warto produkty mikrobiologiczne zastosować już jesienią. W szczególności jest to ważne ze względu na wyższą zawartość wody w glebie, która jest niezbędna do rozwoju i namnażanie się bakterii. Preparaty bakteryjne zastosowane na jesieni umożliwiają: przygotowanie gleby i szybkie udostepnienie składników pokarmowych zarówno roślinom ozimym jak i roślinom jarym, które dopiero na wiosnę będziemy siać. Jest to bardzo ważne aby siać rośliny w glebę w której już mikroorganizmy (bakterie) działają i spełniają określone funkcje. Stosowanie wiosenne preparatów bakteryjnych jest również dopuszczalne, ale dotyczy to jedynie wczesnej wiosny. Stosowanie bakterii w maju-sierpniu, powoduje że przeważnie efekt ich działania jest odczuwalny dopiero na jesieni lub w przeszłym sezonie (warunki braku wody i wysokie temperatury latem). Kiedy zatem wiosną można zastosować bakterie? Najlepiej wczesną wiosną, tzn. wtedy kiedy mamy rozmarzniętą ziemię i w dzień temperaturę dodatnią. Mikroorganizmy w preparatach AGRARIUS są w formie przetrwalnej i znoszą niskie temperatury więc nie straszne im spadki temperatury. Lepiej zastosować bakterie i czekać na lepsze warunki pogodowe niż czekać z aplikacją na odpowiednie warunki. Stosowanie odpowiednio wcześnie bakterii (najlepiej jeszcze na jesieni) zapewnia roślinom i glebie maksymalną korzyść z mikroorganizmów.
Żyzne gleby istnieją i utrzymują swoje cechy dzięki organizmom glebowym, które można uznać za żywą warstwę skorupy ziemskiej. Ich ilość jest w dużym stopniu ograniczana poprzez niewłaściwą agrotechnikę oraz duże ilości chemicznych substancji pochodzących z nawozów mineralnych i środków ochrony roślin.
Ostatnie kilka lat pokazuje jak zmieniają się warunki uprawy roślin. Zmiany klimatu, stepowienie dużych obszarów (szczególnie centralnej Polski), degradacja struktury gleby oraz zmniejszająca się ilość materii organicznej wprowadzanej do gleby (zabieranie z pola słomy, ograniczenie stosowania obornika), stosowanie świeżego (nieprzekompostowanego) obornika bydlęcego i pomiotu ptasiego, niekorzystnie wpływa na strukturę gleby. Przejawia się to nieprawidłowymi stosunkami powietrzno-wodnymi, brakiem struktury gruzełkowej, niezdolnością do zatrzymywania składników mineralnych, zubożeniem życia biologicznego (brakiem pożytecznej mikroflory i nadmiernym rozwojem fitopatogenów).
Jak zatem pomóc glebie, a w rezultacie roślinom i sobie samym?
Działania mające na celu ochronę gleb, przeważnie sprowadzają się do przeciwdziałania erozji, utrzymania właściwych stosunków wodnych oraz zahamowania przenikania do gleb zanieczyszczeń. Podstawowym warunkiem osiągnięcia tego celu jest to, żeby pracochłonne, energochłonne zabiegi zastąpić naturalną samoregulacją biologiczną i jej wspomaganiem za pomocą wapnowania formami węglanowymi, podnoszenia pH gleb nadmiernie zakwaszonych, stosowania kwasów humusowych i preparatów bakteryjnych celem rozkładu resztek pożniwnych, dostarczania roślinom składników odżywczych i utrzymania odpowiedniego stanu fitosanitarnego gleby.
Podstawowym warunkiem uzyskania wysokiej aktywności biologicznej gleby jest jej zasobność w składniki pokarmowe. Bardzo ważne jest wzbogacanie rekultywowanego gruntu w odpowiednią ilość substancji organicznej. Cel ten można osiągnąć stosując również przekompostowany obornik, kompost, torf, słomę, nawozy zielone i gnojowicę. Wielkość dawki powinna być porównywalna z wysoką dawką obornika 50 t/ha. Rekultywację biologiczną można przyśpieszyć przez sztuczne zasiedlenie podłoża preparatami zawierającymi szczepy bakterii np. Azotobacter, Rhizobium, Bacillus i in. oraz niepatogeniczne grzyby i promieniowce wyizolowane z żyznej gleby. Stwierdzono również, że bakterie produkując kwasy organiczne wpływają na uwolnienie potasu ze skaleni, a bakterie glinokrzemianowe mają zdolność rozpuszczania glinokrzemianów i uwalniania z nich potasu. W ten sposób roślinom wyższym mogą zostać udostępnione nie tylko P i K, ale także Ca, Mg i inne składniki.
Mikroorganizmy wydzielają do środowiska glebowego różnorodne enzymy, ale najważniejsze dla przemian zachodzących w środowisku uprawnym są te, które biorą udział w degradacji celulozy i innych składników komórek roślinnych oraz w przemianach azotu, fosforu czy siarki. Aktywność biologiczna w glebie związana jest z czynnością wielu enzymów (dehydrogenaz) lub systemów enzymatycznych, powszechnie występujących w drobnoustrojach glebowych.
Badania naukowe wykazują że bakterie glebowe, prócz giberelin, produkują także kwas indolilooctowy (IAA), który należy do naturalnych hormonów z grupy auksyn, który wpływa na działanie auksyn roślinnych podczas wzrostu korzenia, przez stymulację podziału i wydłużenia komórek roślinnych oraz przyczynia się do pobudzenia tworzenia korzeni przybyszowych i bocznych.
Badania dowodzą, że pozytywny wpływ bakterii polega również na hamowaniu efektów działania fitopatogenicznych mikroorganizmów. Produkty bakteryjne zyskują coraz większe uznanie w produkcji rolniczej i ogrodniczej, ale poza bakteriami warto również zwrócić uwagę na inne mikroorganizmy.
Preparaty bakteryjne stosowane są na gleby zarówno te w dobrej kulturze (wspomagają uprawę i wzrost roślin), jak i przede wszystkim na gleby problematyczne. Na szczególną uwagę zasługują tutaj preparaty tzw. funkcyjne, oparte na pojedynczych szczepach bakterii stworzone do sprawowania określonych funkcji w glebie wspierających jej odpowiednią strukturę i zasobność.
Seria bi produktów – jedyne na rynku polskim wysokiej jakości preparaty bakteryjne o ukierunkowanym działaniu, oparte na pojedynczych, starannie wyselekcjonowanych szczepach mikroorganizmów pochodzących z naszej strefy klimatycznej. Preparaty te są w formie sypkiej, co powoduje ich stabilność i łatwość przechowywania. Ponadto zawierają bardzo wysoką ilość bakterii tworzących kolonie w każdym gramie preparatu. (1-5×109JTK w 1 g produktu):
bi protect – preparat zawiera w swym składzie bakterię Bacillus subtilis, która bierze czynny udział w rozkładzie roślinnej materii organicznej. Bakteria ta wytwarza naturalne antybiotyki, a białka tych bakterii zwiększają wilgotność w obrębie systemu korzeniowego, pokrywają go dodatkowym śluzem oraz stabilizują koloidy glebowe. Bakteria ta redukuje liczbę chorobotwórczych grzybów i bakterii w glebie przyczyniając się do polepszenia stanu fitosanitarnego w uprawach Bacillus subtilis. Jest ponadto bakterią bardzo szybko się namnażającą więc poprzez konkurencję o pokarm i miejsce w stosunku do innych, chorobotwórczych patogenów eliminuje je w naturalny sposób ze środowiska glebowego, nie zaburzając, a wręcz wspomagając rozwój pożytecznych mikroorganizmów glebowych. Działanie preparatu zostało potwierdzone przez wieloletnie badania (UR w Krakowie, IUNG w Puławach, IOR-PIB Poznań) i obserwacje polowe.
bi azot – jedyny na rynku polskim preparat zawierający bakterię Bacillus azotofixans, bardzo aktywną, zdolną do przemiany azotu atmosferycznego w łatwo dostępne dla roślin związki azotowe. Wiadomo, że bakterie azotowe mogą wiązać nawet do 50 kg azotu na 1 ha powierzchni uprawnej.
bi fosfor – fosfor, podobnie jak azot, bierze udział we wszystkich procesach życiowych zachodzących w roślinie. Niestety udział w naszym kraju gleb o niskiej lub bardzo niskiej zawartości fosforu przyswajalnego wynosi aż 40%. W związku z tym nieoceniona jest działalność bakterii rozpuszczających fosforany uwstecznione czyli bakterii fosforowych, dlatego też w ostatnich latach szczepy mikroorganizmów fosforowych uważa się za tzw. bionawóz. Bacillus megaterium, znajdująca się w preparacie bi fosfor, która zastosowana wiosną na glebę poprawia jej zasobność w formy fosforu przyswajalne dla roślin. Jego stosowanie pozwala zyskać aż 20-40 kg fosforu w czystej formie na 1 hektar.
Wszystkie trzy preparaty posiadają certyfikat IUNG do stosowania w uprawach ekologicznych.